ComeBACK#Saida

        "ดาฮยอนเราเลิกกันมั้ย" คำถามที่พี่ซานะจะบอกฉันบ่อยๆในช่วงหลังๆที่พี่เขาและฉันเรียนหนักขึ้น เราก็แทบจะไม่มีเวลาให้กันเลย การใส่ใจกันและกันและกันมันน้อยลง 

   ถ้าฉันจะรั้งเจาไว้มันก็ไม่มีประโยชน์หรอก ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ รัก ฉันรักพี่เขามาก คบกันมาเกือบ2ปีแล้ว ฉันน่ะผูกพันธ์กับพี่จะตายแต่... พี่เขาน่ะไม่ได้รักฉันเลย

"ดารู้ใช่มั้ย ว่าพี่ . . ."

"ค่ะ ดารู้ ขอโทษนะคะที่รั้งเอาไว้ตลอด"

พี่เขาแค่คบกับฉันแค่แก้เหงาเฉยๆ ตลอดทั้งที่เราคบกันฉันได้รับแต่ความเจ็บปวด เพราะพี่ซานะยังลืมคนเก่าไม่ได้เท่านั้นเอง ฉันเป็นเหมือนตุ๊กตาที่ไร้ชีวิตสำหรับพี่เขาเท่านั้นแหละ ตลอดที่คบกันมาพี่เขาเห็นฉันเป็นแค่น้องสาว พี่เขาพยายามจะมองฉันให้เหมือนแฟนแล้วนะ แต่พี่ซานะก็ทำไม่ได้ 

อยู่ๆน้ำตาที่ฉันกลั้นไว้มั้นก็ไหลออกมา อาบแก้มขาวๆของฉัน ฉันปาดน้ำตาลวกแล้วพยายามพูดต่อ

"งั้น เราเลิกกันแล้วนะคะ"ฉันพูดออกไปแล้วมองหน้าพี่ซานะ ตาของฉันแดงก่ำเหมือนคนโกรธแค้นยังไงยังงั้น 

พี่ซานะไม่พูดอะไรแค่มองหน้าฉันนิ่งๆเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไรแล้ว

"หลังจากนี้...ดาขอให้พี่มีแต่ความสุขนะคะ"

ฉันพูดแล้ววิ่งออกจากห้องของพี่เขาทันที

ความเจ็บปวดที่ฉันได้รับทั้งหมดนี้ . . .

ขอให้มันเป็นครั้งสุดท้ายเถอะ...

_____________________________________

อ..อ้าวววแล้วสิ เรื่องราวของทั้งสองจะเป็นยังไงนั้น ติดตามต่อได้เลยย